Klokjesbloem (Campanula)

Bij ons voelt de klokjesbloem zich vooral thuis in bosweiden. Idealiter gun je de plant een gelijkaardige plaats in de tuin - halfschaduwrijke plekjes onder bomen of tussen andere vaste planten zijn ideaal. De nabijheid van andere planten heeft ook een praktisch voordeel : de lange stelen van de klokjesbloem zijn niet zo stabiel en kunnen bij wind tegen de buren aanleunen. Eenmaal de plant zich goed voelt, zal ze uitlopers tussen de andere planten ontwikkelen en zo de aandacht trekken ondanks haar dunne vorm.

Als inheemse plant heeft de klokjesbloem zich heel goed aangepast en is ze daardoor heel eenvoudig in onderhoud. Ze groeit op bijna alle gewone tuingronden maar heeft toch een lichte voorkeur voor bosachtige gronden. Een losse, voedingsrijke en vooral goed vochtige bodem is ideaal maar kan gerust ook kalkhoudend zijn. Enkel op droge, leemachtige gronden zal de vaste plant zich maar aarzelend vestigen.

Plant je jonge plantjes bij voorkeur vanaf half mei in het bloembed, wanneer het gevaar voor nachtvorst geweken is. Laat 30 cm afstand tot andere planten. Na enkele maanden zal de lege ruimte tussen de planten vanzelf dichtgegroeid zijn.

Een gelijkmatig vochtige bodem is ideaal voor je klokjesbloemen. Houd de plant de hele zomer lang constant vochtig zonder wateroverlast te creëren. Wanneer je een groot hoofd maar dunne beentjes hebt, kan water heel zwaar worden als het van boven aan wordt toegediend, dus geef de plant bij voorkeur aan de wortels water.

Klokjesbloemen behoren tot de vaste planten die weinig voedingsstoffen nodig hebben. Tijdens de lange bloeiperiode hoeven ze meestal niet bemest te worden. Enkel bij het begin van de bloeiperiode in het voorjaar kan je de planten een boost geven met een meststof. Vanaf augustus hoeft er niet meer bemest te worden zodat de klokjesbloem zich kan voorbereiden op de winter.

Een van de belangrijkste onderhoudsmaatregelen is het regelmatig snoeien van de verwelkte bloemen. Dat is de enige manier om de plant te stimuleren om opnieuw te bloeien en de bloeiperiode te verlengen tot augustus. In de herfst wordt de hele plant teruggesnoeid tot net boven de grond. Als de bloei na enkele jaren afneemt, kan je de vaste plant nieuwe energie geven door de kluit in september te delen. Hoe fijn ze er ook mag uitzien : de perzikbladige klokjesbloem komt meestal zonder speciale bescherming de winter door. Ze is winterhard tot temperaturen van -35°C. Natuurlijk zal de plant je dankbaar zijn als ze bedekt wordt met een laagje bladeren of kruipelhout.