Welk haagtype ben jij?

Beukhagen zijn ideaal voor het creëren van hoge, smalle hagen. De plant groeit snel, maar niet te expansief, zodat 1 snoeibeurt per jaar voldoende is. In de herfst ruilt de beukenhaag haar delicate, lichtgroene bladeren in voor prachtige oranje-rode herfstbladeren die aan de plant blijven hangen tot de nieuwe scheuten in het volgende voorjaar uitlopen. Zo heb je tijdens de winter nog steeds voldoende privacy. De beukennoten van dit houtgewas voorzien vooral vogels en eekhoorns van voedsel in de herfst. Voor de mens zijn alle delen van de beukenhaag veilig - dit is dus een perfecte haag voor een tuin met kinderen. De wortels van de gewone beuk zijn erg gevoelig voor wateroverlast en bodemophopingen, terwijl het bovenste deel van de plant zeer droogtebestendig is en eenvoudig te snoeien. Om ervoor te zorgen dat de haag snel dichtgroeit, plant je best drie haagplanten van 80-100 cm hoogte per meter aan.

Een taxushaag is het ganse jaar door ondoorzichtig en biedt met haar donkergroene kleur de perfecte achtergrond voor kleurrijke struiken. De haag groeit redelijk langzaam (max. 15 cm per jaar) maar is extreem duurzaam en ongecompliceerd. Taxushagen groeien op bijna elke locatie en kunnen eveneens in verschillende vormen worden gesnoeid. Om op oudere leeftijd krachtig te groeien, heeft een taxushaag een vochtige bodem met kalkrijke grond nodig. Om deze wens te vervullen, kan je om de paar jaar kalk onder de planten uitstrooien. Taxushagen op te droge plaatsen zijn vatbaar voor spintmijten. Bij een planthoogte van 80-100 cm plant je best 3 planten per strekkende meter aan. Zelfs als de taxushaag traag groeit, moet je ze 1 maal per jaar snoeien. Alleen zo vertakt het hout zich goed in het onderste gedeelte en groeien de lege ruimtes tussen de afzonderlijke planten dicht. Na een paar jaar begint de plant rode bessen te ontwikkelen. Ze zijn een delicatesse voor vogels, maar een gevaarlijke verleiding voor kinderen aangezien zowel de pitten in de bessen als alle andere delen van de haag zeer giftig zijn.

De dwergcipres is een van de vele soorten die tot de cipressenfamilie behoort. Als je denkt aan een cipressenhaag, is het de moeite waard om te vergelijken. De cipressenfamilie biedt een grote keuze aan kleuren (van geel over licht- en donkergroen tot blauw). Cipressen wortelen heel diep en groeien in slechts enkele jaren uit tot een groenblijvende, ondoorzichtige haag. Dit vormt een perfect windscherm in ruigere klimaten. Als de zachte naaldstruiken echter worden verwaarloosd, worden ze onderaan snel kaal onderaan wanneer de nieuwe scheuten het zonlicht tegenhouden. De dwergcipres houdt er niet van om regelmatig gesnoeid te worden. Haal de snoeischaar toch zeker 1 of 2 maal per jaar boven. Let er daarbij goed op dat de haag onderaan iets breder is zodat de zonnestralen overal kunnen komen. Voor een tuin met huisdieren en kleine kinderen is de dwergcipres geen optimale keuze. Alle plantendelen zijn namelijk giftig.

De bladeren van de laurierkers zijn voor een haag ongewoon groot. Daardoor kan een haag met kersen niet zo precies in vorm worden gesnoeid. Dankzij de snelle groei ontstaat echter binnen een paar jaar een ondoorzichtig bladerdek van indrukwekkende hoogte. De plant is ongecompliceerd : ze verdraagt zowel droge, dichte bodems als hitte en strenge vorst. Daarnaast is de laurierkers relatief goedkoop in aanschaf en door de snelle groei volstaat het als je twee jonge plantjes per strekkende meter aanplant. Toch moet de haag minstens 2 maal per jaar gesnoeid worden met een manuele of een mechanische snoeischaar. Bij gebruik van een elektrische snoeischaar zullen de grote bladeren enorm rafelen en bruine randen krijgen. Tegen de winter is het houtgewas ook versierd met glanzende, zwarte bessen die spijtig genoeg giftig zijn, net als alle andere plantendelen.

De liguster is een van de populairste haagplanten omdat de plant geen speciale eisen stelt aan bodem of lichtomstandigheden. Een liguster groeit snel en als de winter niet ongewoon streng is, zal de haag haar bladeren het hele jaar door dragen. Toch is het geen saai gewas : in juni en juli is de ligusterhaag versierd met witte bloemen, in de herfst vormt de plant zwarte bessen - deze zijn vooral populair bij vogels vóór het aanbreken van de winter. Het dichte bladerdek is eveneens heel geliefd als broedplaats. Bijzonder is de brede groei : als je de haag in vorm wilt houden, moet je haar minstens 2 maal per jaar snoeien. De liguster heeft ook een heel dicht en uitgebreid wortelstelsel. Plan daarom voldoende afstand bij de aanleg van de haag. Als de wortels verstrengd raken, vertraagt de groei en worden de voedingsstoffen, die essentieel zijn voor een gezonde plantengroei, heel schaars. Concreet betekent dit : laat ongeveer 40-60 cm ruimte tussen planten van ongeveer 1 m hoog, bij grotere planten bedraagt dit zelfs 90 cm.

Als je je tuin wilt afwerken met een echt juweeltje, lees dan zeker door! De familie van de zuurbes groeit niet snel, maar des te mooier : de bladeren veranderen meerdere keren per jaar van kleur - van groen naar paars tot vuurrood. In de zomer komt daar nog een weelderig gordijn van gele bloemen bij die heel wat insecten aantrekken. In de herfst draagt de zuurbes ovale bessen die - afhankelijk van de variëteit - felrood, paars of bijna zwart kunnen zijn. Niet alleen vogels houden ervan, ook mensen snoepen er graag van. Maar let op : draag handschoenen, want de zuurbes heeft lange, puntige doornen. Daardoor is een zuurbeshaag niet echt kindvriendelijk. Ze zal wel ongewenste gasten uit de tuin houden. Voor een waar kleurenspektakel heeft de zuurbes een zonnige standplaats nodig met goed doorlatende grond. Een plantafstand van 40 tot 50 cm is meestal voldoende.

Een echte schoonheid onder de haagplanten is ongetwijfeld de glansmispel. De plant dankt haar naam aan haar glanzende bladeren. Er bestaan in totaal ongeveer 60 verschillende soorten en gelukkig zijn het de bijzonder mooie roodbladige soorten zoals de Red Robin die ook in onze contreien hun bladeren behouden tijdens de winter. Glansmispels groeien in vrijwel elke tuingrond die redelijk doorlatend is en veel voedingsstoffen bevat. Op heel winderige plaatsen zal de plant zich eerder langzaam ontwikkelen. Een glansmispelhaag is sowieso niet geschikt als windscherm omdat het heel wat jaren duurt voordat de planten vertakken en een mooi dicht bladerdek vormen. De glansmispel heeft wel andere kwaliteiten : van mei tot juni is de haag versierd met kleine, witte, heerlijk geurende bloemetjes. Tegen de herfst vormen de roodbladige hagen kleine rode bessen die ook bij vogels geliefd zijn. Omdat de glansmispel eerder in de hoogte dan in de breedte groeit, kan je bij de aanplanting van de haag 2 tot 3 planten per lopende meter aanplanten.